Een generaliserend verhaal over vrouwen en mannen...

Een generaliserend verhaal over vrouwen en mannen...

Elke man die wel eens met een vrouw golft, kent het gevoel. We zullen wel eens even laten zien hoe ver we die drive kunnen slaan. De dikke Bertha uit de tas, een swing met veel kracht, enorme afstand, recht de bossen in.

De bewuste dame geeft je een vriendelijk compliment over de afstand van de afslag. Vervolgens pakt ze een ijzertje en slaat haarbal niet zo ver, maar kaarsrecht, op de fairway. Terwijl wij de bal uit een onmogelijke positie uit het bos proberen te meppen - en nog eens, en nog eens - ligt de dame keurig in drie slagen op de green. Niet spectaculair, wel effectief. 
Het is een tekenend voorbeeld van de grote verschillen tussen mannen en vrouwen. Ik heb wel wat vergelijkingsmateriaal. Ik ben opgegroeid in een één ouder gezin met mijn moeder en mijn zusje. Dat compenseerde ik tijdens mijn studie, door in een ongemengd huis te gaan wonen met 34 mannen. Inmiddels woon ik alweer geruime tijd in één huis met mijn vrouw en twee puberdochters. Vrouwen zijn verstandiger en attenter dan mannen. 
Ook als we kijken naar commitment, leggen mannen het zonder twijfel af tegen vrouwen. Natuurlijk zijn mannen betrokken bij hun kinderen en trots op wat ze bereiken. Zodra ze echter een kroeg instappen met hun vrienden, denken ze aan niets anders dan aan het plezier dat ze op dat moment hebben. Hoe anders is dat voor vrouwen. Ik las laatst ergens dat een moeder nooit gelukkiger is, dan haar ongelukkigste kind. Een uitspraak waar ik eerst heel goed over na moest denken, maar het daarna wel mee eens was. Over wat de vraag wat het sterkste geslacht is, hoeven we het al helemaal niet lang te hebben. Een man heeft nu eenmaal een veel lagere pijngrens dan een vrouw. Iedereen die wel eens een bevalling heeft meegemaakt - in mijn geval van een tweeling - zal dat met mij eens zijn. Als we dat nu allemaal bij elkaar optellen, hoe kan het dan, dat mannen nog steeds dominanter aanwezig zijn in de politiek en de top van het bedrijfsleven? Is dat het glazen plafond? Is het cultureel bepaald? Ik denk eerlijk gezegd van niet. Ik denk dat het aan de vrouw zelf ligt. Ik doel dan meer speciffek op het vrouwelijke inschattingsvermogen van haar eigen capaciteiten. 
Een oerlelijke kerel kijkt in de spiegel, houdt zijn buik in, haalt zijn hand door zijn terugtrekkende haardos en is over het algemeen gewoon harstikke tevreden met wat hij ziet. Als we dat voorbeeld doortrekken naar de politiek of het bedrijfsleven, denk ik dat de gemiddelde man lijdt aan chronische zelfoverschatting. We denken doorgaans meer in mogelijkheden dan in beperkingen en spelen op die manier dingen klaar, die vooraf – bij een juiste weging van kansen en risico’s – wellicht niet denkbaar waren geweest. Vrouwen zijn anders. Een prachtige vrouw die in de spiegel kijkt, zal als eerste kijken naar een rimpel, een kilo te veel of iets anders dat haar niet bevalt. Zij zal haar kans op succes doorgaans zeker niet te hoog inschatten, denken in reële risico’s en een afweging maken van haar eigen kunnen. 
Vrouwen zijn doorgaans terughoudender en dat is ontzettend jammer. Want laten we nu eerlijk zijn, een vrouw is objectief gezien toch veel geschikter om een land of een bedrijf te leiden dan een man? 

Robert Jan Stoop is getrouwd en heeft twee dochters. Is advocaat en partner bij TeekensKarstens en verantwoordelijk voor de vestiging van TK in Alphen aan den Rijn. Is maatschappelijk betrokken bij diverse organisaties, waaronder de Stichting Vrienden voor Hospice Issoria, waarvan hij voorzitter is. 


Reacties

WhatsApp us!