Lions Club Alphen aan den Rijn, waar ik dit jaar voorzitter van mag zijn, organiseert komende zomer wederom
Lions Club Alphen aan den Rijn, waar ik dit jaar voorzitter van mag zijn, organiseert komende zomer wederom de Diamantweek. Een groep van 28 kinderen, in de leeftijd van 11 tot 16 jaar, woonachtig in de proble- matische Diamantbuurt in Amsterdam, komt met vijf begeleiders een week naar Alphen. In die week logeren ze in Archeon, leren ze de burgemeester kennen, mogen ze volleyballen, waterskiën, zeilen en BBQ’en. Ze kunnen die week even onbezorgd kind zijn.
Veel van deze kinderen komen uit gezinnen, waar problemen rond drugs, criminaliteit en geweld aan de orde van de dag zijn. Een aantal ouders van deze kinderen zit in gevangenissen of klinieken, sommige kinderen hebben helemaal geen ouders. Andere kinderen zijn gevlucht voor oorlogen en moeten leven met vreselijke trauma’s.
Twee jaar geleden hebben we een vergelijkbare week georganiseerd. U kunt zich voorstellen dat je in zo’n week een behoorlijk intensieve band opbouwt met de kinderen. We gingen op één van de dagen zeilen in Valkjes en ik had twee meiden aan boord van 11, de leeftijd van mijn dochters. De meiden waren gevlucht uit Syrië. Ze hadden een zwemvest om, maar leken in het begin erg bang. Een begeleidster vertelde me dat het broertje van één van de meiden voor hun ogen was verdronken tijdens de overtocht naar Italië. Na een tijdje won hun nieuwsgierigheid het toch van de angst en bedienden ze samen de fok.
Elk kind heeft zijn eigen verhaal. Hoe stoer en onbenaderbaar sommigen van hen in het begin van de week ook leken, aan het einde zagen we vooral mooie, kwetsbare jonge mensen. Tijdens de hilarische bonte avond op donderdag, kwamen talenten van de kinderen naar voren, waar ze zelf geen weet van hadden. De dankbaarheid naar ons toe, voor de week van hun leven, maakte diepe indruk. Het meest indrukwekkende moment was het moment van terugkeer in Amsterdam. De kinderen, begeleiders en een paar leden van onze club kwamen met de bus op vrijdagmiddag aan op de afgesproken plek. Slechts een handjevol ouders stond klaar om de 28 (!) kinderen te verwelkomen. De meeste kinderen moesten, met hun zware tassen, zelf maar zien hoe ze thuiskwamen. Geen enkele betrokkenheid, geen warm welkom, niets. Volwassen kerels stonden bij het afscheid met tranen in hun ogen.
We zitten midden in de voorbereiding van de Diamantweek 2018 en nu vraagt de redactie van uw zakelijke lijfblad mij om een column te schrijven over succes. Dat succes een keuze zou zijn. Dan gaan we er voor het gemak van uit dat er wel iets te kiezen valt. Ik denk aan de kinderen in de Diamantbuurt in Amsterdam en stel me voor dat die kinderen in hun leven heel weinig te kiezen hebben.
Succesvolle mensen doen ons graag geloven dat ze het succes zelf hebben afgedwongen. Dat focus, visie en de juiste timing ze heeft gebracht, waar ze zijn gekomen. Ik denk dat daar best iets in zit. Feit is echter dat het aantal keuzes dat je hebt, voor een heel groot deel afhangt van geluk. Waar staat je wieg, wie zijn je ouders, hoeveel herseninhoud en talent heb je genetisch meegekregen? In welke omgeving groei je op en word je opgevoed? Wat mij betreft begint succes met een enorme portie mazzel.
Robert Jan Stoop is getrouwd en heeft twee dochters. Is advocaat en partner bij TeekensKarstens en verantwoordelijk voor de vestiging van TK in Alphen aan den Rijn. Is maatschappelijk betrokken bij diverse organisaties, waaronder de Stichting Vrienden voor Hospice Issoria, waarvan hij voorzitter is.
